W świecie kultury
Witam Misiaczki
Pani z religii prosi o obejrzenie filmów:
Poproście ładnie rodziców, albo starsze rodzeństwo, aby przeczytało Wam tekst. "Kulturalny wieczór" M. Mazana
- Jacuś, pobaw się zemną - poprosiła Nikola.
Jacuś nie bardzo miał ochotę, ale tego dnia w przedszkolu było mało dzieci i zaczęło mu się nudzić.
- No trudno - powiedział. - A w co?
W kulturalny wieczór. Ja będę wielką damą, tak jak moja mama, a ty będziesz moim narzeczonym.
- Wykluczone - oznajmił Jacuś i zrobił w tył zwrot.
- I zabierzesz mnie do cukierni na tort i ciastka z kremem! - dodała Nikola.
Jacuś Placuś bardzo lubił wszelkie słodycze, a zwłaszcza ciasta.
- A będzie tort czekoladowy? - spytał
- co tylko zechcesz - obiecała słodko Nikola.
Więc Jacuś niechętnie wrócił.
- A teraz weź mnie pod rękę - rozkazała Nikola.
- Dlaczego? - jęknął Jacuś.
- Bo tak jest kulturalnie. Poza tym będziemy mówić "proszę uprzejmie" i "dziękuję uprzejmie", ponieważ to też jest kulturalne.
Jacuś wziął Nikolę pod rękę i podszedł z nią do stolika.
- I co teraz? - spytał.
- Teraz przychodzi kelner, a my zamawiamy ciastka - wyjaśniła Nikola. - Ja poproszę uprzejmie cztery rurki, pięć kawałków szarlotki i wuzetkę, ale małą, bo musze dbać o linię, jak moja mama.
- A ja ... - zaczął Jacuś
- I jeszcze koktajl śmietankowo-truskawkowy - wpadła mu w słowo Nikola.
- A ja poproszę tort czekoladowy ...
- Opowiedz mi, jak ci minął dzień - przerwała mu Nikola.
- Przecież dzień jeszcze nie minął - zdziwił się Jacuś.
- Wiem, ale to kulturalnie tak spytać - oznajmiła Nikola.
- Oho - odezwał się Bobek, który akurat przechodził obok nich. - Jacuś, co robisz?
- Idź stąd - rzuciła Nikola - Jacuś jest zajęty.
- Jacuś, nie pokopiemy piłki? - spytał Bobek.
- Za moment - wymamrotał Jacuś - Tylko zjem tort.
Bobek zrobił wielkie oczy.
- Jaki tort? Tu gdzieś dają tort?
- Rany, Bobek! Jak ty wolno myślisz! My się tak bawimy! - wrzasnęła Nikola.
Bobek wzruszył ramionami i poszedł sobie.
- No to jak ci minął dzień? - spytała znowu Nikola.
- Tak sobie ... - zaczął Jacuś, ale Nikola mu przerwała:
- O, są moje ciastka! Dziękuję, dziękuję uprzejmie!
- A ja chciałbym tort - wymamrotał markotnie Jacuś.
- No już, masz ten swój tort - zirytowała się Nikola i postawiła przed nim plastikowy klocek. A potem zaczęła udawać, że zjada ciastka, głośno mlaszcząc.
- Wiesz co, Nikola ... - zaczął Jacuś, lecz nie skończył.
- Ale pięknie wygląda ten twój torcik! - wrzasnęła Nikola - Dasz kawałek?
I zanim Jacuś zdążył coś powiedzieć, zabrała mu cały klocek.
Tego było już za wiele. Jacuś potrafił wiele znieść, lecz nie mógł tolerować tego, że ktoś zabiera mu tort, nawet na niby!
- Dość tego - powiedział i wstał. - Już się nie chcę z tobą bawić.
- Siadaj! - rozkazała Nikola. Natychmiast siadaj! To, co zrobiłeś było bardzo niekulturalne!
- To ty jesteś niekulturalna! - zdenerwował się Jacuś - Mlaszczesz przy jedzeniu, nie słuchasz, co mówię, ciągle mi przerywasz i obraziłaś mojego kolegę! Dziękuję uprzejmie za taki kulturalny wieczór!
I poszedł sobie. Postanowił, że nie będzie się już bawić z Nikolą - no, chyba że Nikola zachowa się kulturalnie i przypomni sobie, że oprócz "proszę uprzejmie" i "dziękuję uprzejmie" istnieje jeszcze słowo "przepraszam"..
Porozmawiajcie teraz o tym:
W co Nikola chciała bawić się z Jackiem?
Jak w zabawie miały zachowywać się dzieci?
Czy Nikola zachowywała się w sposób kulturalny?
Co zrobił na koniec Jacek?
A teraz pięciolatki wykonają kartę pracy z zeszytu nr 4 ze stron 2 i 3. Po wykonaniu prac wyślijcie je na e-mail rodzicelipce@wp.pl , a czterolatki karta pracy nr 2 strona 25.
Umieszczam karty pracy nr 4 strony 2-3.
Napisze wam teraz 4 zasady:
Nauczcie się jednej z nich i możecie się nagrać i przesłać mi nagranie albo powiecie ją po powrocie do przedszkola. Mam nadzieję, że już wkrótce.
Słucham Pani
Panią w przedszkolu wszyscy lubimy.
Z nią się bawimy, jej się radzimy.
Świetnie nas uczy, jest taka mądra.
Warto jej słuchać dla swego dobra!
Czekam na swoją kolej
Gdy przed kolegę ktoś się przepycha,
to w końcu kłótnia z tego wynika.
Ja zawsze czekam na swoją kolej,
bo z kolegami w zgodzie żyć wolę!
Sprzątam po zabawie
Choć bawili się od rana,
cała sala posprzątana.
Teraz tu posiedzieć miło.
Brawo, dzieci! Warto było!
Pomagam innym
Kiedy koledze coś idzie źle,
to, jeśli mogę, pomóc mu chcę.
Zawsze tak robię, to nic wielkiego.
On mi pomoże też w razie czego!
Na zakończenie zapraszam do zabawy z kodowaniem. Zabawy w zakładce "Kodowanie na dywanie"